X Szczerość

| LeAnn Rimes - Can't Fight The Moonlight |

  Chloe przez kolejne dwie godziny jeździła bez celu po ulicach Los Angeles. Po policzkach spływały jej łzy bólu, straty i tęsknoty. W jej głowie pojawiały się tylko pytania, które i tak pozostaną bez odpowiedzi. Gdyby wcześniej zobaczyła zdjęcia, to do niczego, by nie doszło. Jak mogła być tak głupia? 

  Z całych sił uderzyła rękoma w kierownicę. Była teraz sama, nie miała komu się wyżalić i wypłakać. Jedyną osobą, na której zawsze mogła polegać był Niall. 'Był'- pomyślała o nim w czasie przeszłym. Znali się prawie całe życie, znali swoje sekrety. Byli wręcz nierozłączni. Jedna chwila i to wszystko runęło jak domek z kart. Zemsta, po której miała zaznać ulgi. Obdarowała ją jeszcze większym cierpieniem. 

 - Co mam teraz począć? - szepnęła, stojąc na czerwonym świetle. Nie chciała wracać do domu, Mercedes i Naomi zadawałyby pytania, a po drugie powróciłyby wspomnienia Nialla. 

  Światło zmieniło się na zielone, Chloe ruszyła z piskiem opon. Mijała właśnie tablicę informującą o przekroczeniu granicy West Los Angeles.

  - Michael - szepnęła na widok znaku informacyjnego. Właśnie w West Los Angeles mieszkał Michael. Nie miała nic do stracenia, musiała z kimś porozmawiać. Nie miała sił, by to wszystko dusić w sobie, musiała się komuś wyżalić. Potrzebowała obecności drugiej osoby.

  Zatrzymała auto przed domostwem państwa Trevino. Zgasiła silnik, zobaczyła, że w salonie świeci się światło. Ktoś musiał być w domu. Leniwie opuściła auto. Powoli ruszyła przed siebie. W głowie pojawiła się myśl, że może i robi źle, ale było już za późno, by zawrócić. Zawsze należała do osób, które nigdy się nie poddają i realizują swoje pomysły. Wzięła głęboki wdech i zapukała.

  Po kilku sekundach drzwi otworzyły się, przed Chloe pojawił się Michael. Był ubrany tylko, w krótkie szorty. Dziewczyna spojrzała na jego zdziwioną twarz, a później na idealnie wyrzeźbiony tors. Teraz marzyła, by się tylko do niego przytulić.
  - Ch...Chloe? - zająknął się chłopak. - Co ty tu robisz? - zapytał.
  - Mogę wejść? - odezwała się niepewnie panna Walsh. - Mam nadzieję, że ci nie przeszkadzam? Jeśli tak to już idę.
  - Jestem sam - odpowiedział natychmiast Michael. Wskazał ręką, by weszła do środka. Chloe niepewnie przekroczyła próg. W jej głowie ponownie pojawiła się myśl, że nie powinna tu być.
  - Może masz coś do wykonania?
  - Przestań! - przerwał jej. - Spędzam sam piątkowy wieczór. Moja dziewczyna jest w odwiedzinach u rodziców, a babcia w San Diego na spotkaniu klubu książki. Cieszę się, że przyjechałaś. Lubię z tobą rozmawiać. - Wskazał na sofę, by usiadła. - Zaczekasz na mnie? Tylko zarzucę coś na siebie. Nie chcę paradować przed tobą półnago. Uśmiechnął się tak jak Chloe lubi najbardziej i udał się do swojego pokoju.
  Dziewczyna rozejrzała się po pomieszczeniu. Nie wyróżniał się niczym szczególnym.Ściany były pomalowane na kremowo. Naprzeciwko kanapy znajdowało się duże wyjściowe okno na taras. Na lewo znajdowała się duża szklana szafka, w której poukładane były książki. Po drugiej stronie stał stół, a obok niego komoda, na której ustawione były w ramkach zdjęcia. Wśród nich Chloe rozpoznała rodziców Michaela. Obok półki z książkami znajdował się kominek, gołym okiem można było zauważyć, że nie był używany od kilku dobrych lat.
  - Już jestem - powiedział Michael. Chloe natychmiast odwróciła się w jego kierunku. Ubrany był w koszulkę na ramiączkach, która nie zakrywała wiele. Dziewczyna spojrzała na silne ramiona chłopaka. Po jej ciele przeszedł dreszcze chciała znaleźć się ich objęciu. - Może się czegoś napijesz? -  zapytał po chwili.
  - Nie dziękuję - odpowiedziała, lekko się uśmiechając. - Proszę usiądź obok mnie - poprosiła i poklepała miejsce obok siebie.
  - Co się dzieje? - zapytał, spoglądając na Chloe.
  Panna Walsh opowiedziała mu wszystko co wydarzyło się dzisiejszego dnia. Ominęła tylko wzmiankę o zemście za gwałt, którego padła ofiarą kilka lat wcześniej. Nie była jeszcze gotowa, by wyznać mu, że jest tą Seleną Gomez, która kochała się w nim odkąd pamięta. Bała się jego reakcji. Musiała go dobrze poznać, by zdradzić swoją największą tajemnicę.
  Michael wysłuchał jej w ciszy. Po skończonej historii przytulił ją z całych sił.Wiedział, że potrzebowała się wygadać, a teraz wypłakać. Lekko masował ją w plecy. Czuł jak jej słone krople krwi spadają na jego ramie.
  Pozostawali w takiej pozycji przez jakiś czas. Chloe poczuła ulgę. Opuściła silne ramiona Michaela i otarła łzy. Niewinnie uśmiechnęła się w jego stronę.
  - Dziękuję - szepnęła.
  - Nie ma za co - odpowiedział trochę zawstydzony chłopak. - Jesteśmy przyjaciółmi, pamiętasz? - Chloe natychmiast pokiwała głową. Jeszcze rok temu marzyła, by przebywać wraz z ukochanym Michaelem w jednym pomieszczeniu, a dziś dzieje się to w realu. Zaśmiała się dźwięcznie.
  - Z czego się śmiejesz?- odezwał się zdezorientowany chłopak.
  - Z niczego - odrzekła Chloe nadal się uśmiechając. - Muszę już jechać - poinformowała. - Nie chcę ci przeszkadzać. Masz zapewne ciekawsze rzeczy do wykonania, niż wysłuchiwać rozterek nastolatki.
  - Przestań - przerwał jej. - Lubię z tobą przebywać i rozmawiać - zapewnił ją. - Dałaś mi pracę, jesteś taka dla mnie miła muszę się jakoś odwdzięczyć. Przeżyłaś wiele jak ja. Mógłbym rozmawiać z tobą całą noc. Mamy tyle wspólnego.
  - Zawstydzasz mnie - szepnęła, zakrywając twarz rękoma.
  - Taka jest prawda - oznajmił i pociągnął ją za dłonie, by odkryć jej twarz. Miała rozmazany makijaż, ale mu to nie przeszkadzało. Nadal była piękna, może nawet piękniejsza niż w makijażu. Zaintrygowała go, jej wyraz twarzy ukrywał tyle emocji. Uśmiechała się lekko, ale jej oczy były smutne. Była dla niego zagadką, którą pragnął rozwiązać. Zrozumiał, że naprawdę wiele ich łączy.
  Chciała coś powiedzieć, ale zasłonił jej usta kciukiem, a następnie zbliżył swą  twarz. Poczuł jej przyśpieszony oddech na swoich policzkach. To była chwila. Ich usta spotkały się w pocałunku. Najpierw był bardzo delikatny i niewinny. Z każdą mijającą sekundą stawał się coraz bardziej namiętny. Ich pulsy przyśpieszyły. Michael przyciągnął Chloe do swojego ciała, dziewczyna szybko usiadła mu na kolanach, owijając nogi wokół bioder. Jego ręce powędrowały we włosy panny Walsh i po chwili wolne opadły na plecy. Dłoń Chloe powędrowała pod koszulkę chłopaka, po chwili jej oczom okazał nagi tors ukochanego.
  - Nie, nie możemy - szepnęła odpychając go od siebie. - Jesteśmy przyjaciółmi. Nie chcę tego niszczyć. Już za wiele straciłam. Przepraszam.
  - Nie, to ja przepraszam - powiedział, sięgając po koszulkę. - Jeszcze raz przepraszam - mocno ją przytulił. Czuła jak szybko bije mu serce. Tak bardzo go pragnęła, w jednej chwili postanowiła postawić wszystko na jedną kartę. Pocałowała go z całych sił i zerwała z niego koszulkę. Była to dla niej ważna chwila, był to jeden z ostatnich kroków, które musiała wykonać, by powrócić do normalnego życia, życia bez gwałtu. Musiała z kimś być blisko.
  Michael wstał z Chloe na rękach. Ruszył w stronę sypialni. Ich języki walczyły o dominację. Chłopak pchnął drzwi nogą i po chwili położył dziewczynę na łóżku. Spojrzał na nią, widział w jej spojrzeniu pożądanie. Powoli się zbliżał. Sięgnął po zamek od sukienki. Chloe zrozumiała, że nadchodzi ta chwila. Wzięła głęboki wdech. Od czasu gwałtu żaden mężczyzna nie wiedział jej nago. Wstydziła się swojego ciała, teraz mała je pokazać osobie, którą kocha nad życie. Musiała wykonać ten ruch.
  Michael powoli ściągnął z niej ubranie. Dłońmi zakryła piersi, wstydziła się całkowicie odkryć. Był to jej pierwszy raz z mężczyzną bez żadnego przymusu. Miała to zrobić z miłości i oddania.
  - Nie wstydź się - szepnął jej na ucho. - Jesteś piękna - oznajmił. Odsłonił jej piersi, a następnie ucałował obie. Chloe przygryzła wargę. Poczuła przyjemność. Jego pocałunki zaczęły schodzić dalej. Zaczął zbliżać się do jej świątyni. Z każdą chwilą coraz bardziej zaczęły trząść się jej nogi. - Spokojnie - usłyszała łagodny głos Michaela. - To twój pierwszy raz? - zapytał po chwili. Chloe tylko pokiwała głową. - Obiecuję, będę delikatny - szepnął i jednym zwinnym ruchem pozbył się bielizny. Był przed nią tak jak został stworzony przez Boga. Był piękny jak młody Bóg. Poczuła jak rozchyla jej nogi. Ta chwila zbliżała się nie ubłagalnie. Wszedł w nią powoli, początkowy ból po chwili przemienił się w rozkosz.

&&&

| Bonnie Tyler - Total Eclipse of the Heart |

  - Gdzie go zabieracie? - zapytał przerażony Zayn jednego z sanitariuszy, który umieszczał nosze z Niallem w karetce pogotowia.
  - Do szpitala uniwersyteckiego! - krzyknął mężczyzna zamykając drzwi. - Proszę poinformować rodzinę - rozkazał Mulatowi. Zayn pokiwał głową. Sanitariusz siadł do środka i po chwili pogotowie odjechało na sygnale.
  - Zayn! Szybko! - krzyknęła Jade. - Zabierzemy cię do szpitala - Zayn odwrócił się i zobaczył pannę Thirlwall stojącą obok samochodu Nathana. Szybko podbiegł w ich kierunku.
  Po dziesięciu minutach jazdy Nathan zatrzymał samochód na parkingu przed szpitalem, Zayn natychmiast wybiegł z niego i ruszył w kierunku drzwi wejściowych na izbę przyjęć. Ariana i Jade ruszyły za nim.

&&&

  Louis wracał ze spotkania z Jessicą, w jego głowie nadal było milion pytań, na które chciał znać odpowiedź. Mijał właśnie znak informujący o wjeździe do Beverly Hills, kiedy za wibrował jego telefon. Spojrzał na ekran, wyświetlał się na nim numer domu Chloe. Zatrzymał auto na chodniku i nacisnął zieloną słuchawkę.

  - Słucham - odezwał się.

  - Pan Louis?! - usłyszał zdenerwowaną Mercedes. - Jak dobrze, że pan odebrał. Nie mogę dodzwonić się do panienki Chloe, więc pomyślałam, że zadzwonię do pana...

  - Co się dzieje? - przerwał jej. Zaczął się denerwować, Mercedes zawsze należała do osób spokojnych, bardzo trudno było ją wyprowadzić z równowagi. 

  - Dzwonili ze szkoły - rzekła jednym tchem. - Panicz Niall miał wypadek, jest w szpitalu. Mówili, że jego stan jest ciężki - kobieta zaczęła płakać. - Nie wiem co mam teraz robić. Więc pomyślałam o panu. Zabrali go do szpitala uniwersyteckiego. Ja będę starała się dodzwonić do panienki Chloe.

  - Dziękuję Merr - rzekł Louis. - Jak czegoś się dowiem to od razu zadzwonię i proszę nic nie mówić Naomi. Jest jeszcze za mała. Dobrze.

  - Tak jest szefie - zapewniła do kobieta, a następnie się rozłączyła.

  Louis włączył kierunkowskaz i nawrócił z piskiem opon. Skierował się w stronę szpitala. Nie miał pojęcia, że dzisiejsza noc przejdzie do historii.

&&&

  - Proszę czekać!- krzyknęła w pośpiechu jedna z pielęgniarek, która wyszła z sali Nialla. Zayn oparł się plecami o ścianę, obok niego stała Ariana trzymając go za rękę. Jade i Nathan siedzieli po drugiej stronie na ławce. Korytarz był praktycznie pusty, czasem przebiegła jakaś pielęgniarka czy lekarz.
  Każde z nich milczało. Za każdym razem jak tylko ktoś zbliżał się do drzwi to Zayn podnosił głowę. Myślał, że teraz będzie szczęśliwy, ale to wszystko powróciło. Los nie pozwalał mu być szczęśliwym. Malik wiedział, że zrobił w życiu wiele błędów, których żałował z całego serca i marzył tylko o tym, by ktoś wymyślił maszynę do cofania czasu. Życie nie jest jednak aż tak piękne, musiał się z tym pogodzić. Musiał zapłacić za błędy z przeszłości. W przyrodzie nic nie ginie, to co się od ciebie oddali powróci po jakimś czasie ze zdwojoną siłą, by zaatakować ponownie.
  - Zayn! - po korytarzu rozległ się głos Louisa. Znajomy natychmiast podnieśli głowy. W ich kierunku podążał pan Walsh. Na jego widok Zayn zaczął płakać.To było silniejsze od niego. W tej chwili zrozumiał, że jest wrażliwym człowiekiem.
  - Panie Louisie - szepnął cicho Mulat. - Proszę dowiedzieć się co dzieje się z Niallem - poprosił przez łzy. - Nam nie chcą nic powiedzieć. Liczę, że panu uda się czegoś dowiedzieć...
  - Rodzina pana Nialla Horana? - z sali wyszedł jeden z lekarzy.
  Ariana, Jade i Nathan podbiegli do Louisa i Zayna.
  - Co z nim? - zapytał natychmiast Malik, ocierając spływającą łzę. Lekarz spojrzał na niego spokojnym wyrazem twarzy.
  - Bardzo mi przykro - zaczął - ale stan pana Nialla jest krytyczny. Doszło do uszkodzenia kręgosłupa. Najbliższe dwadzieścia cztery godziny zadecydują...

   -Nialler, śpisz?- usłyszał zachrypnięty głos ukochanego. Jego serce biło jak oszalałe. Powoli podniósł głowę i musnął usta Mulata.   -Chyba nie- szepnął.- Kocham Cię Zayn- wyznał.- Chcę budzić się u twojego boku każdego dnia. Chcę spędzić z tobą całe życie. Każdej nocy pragnę byś mnie pieprzył do upadłego. Chcę krzyczeć z rozkoszy twoje imię.
  -Ty tygrysie!- Zayn poczochrał włosy Nialla.- Zaczynam się ciebie bać. Gdzie się podział ten cichy i święty blondynek o lazurowych oczach?
  -Leży obok ciebie i rozpamiętuje ostatnią noc- odrzekł Horan, wykonując koła wokół sutków Zayna. Mulat lubił jak Niall ze spokojnego chłopaka zamieniał się w Boga seksu.
  -Co powiesz na wspólne spędzenie dnia?- zaproponował Zyan.- Tylko ty i ja, no może nam towarzyszyć Naomi.
  -Wagary, tak?- Niall podniósł się do pozycji siedzącej.- To bardzo kusząca propozycja. Jakie masz plany?- spojrzał na ukochanego, w tej chwili zaburczało mu również w brzuchu.
  -Może najpierw śniadanie- zaśmiał się Zayn.- Słyszę, że ktoś tu jest głodny- wstał z łóżka i założył na swoje biodra bokserki, spodnie i koszulkę.

  - O Boże, Niall! - krzyknęła Ariana na widok nieprzytomnego Nialla przewożonego przez pielęgniarki. Krzyk dziewczyny przerwał wspomnienie Zayna. Spojrzał na oddalające się pielęgniarki z jego ukochanym Niallem. Ariana, Jade, Louis i Nathan ruszyli za nimi. Malik nie mógł wykonać najmniejszego kroku.Upadł na kolana i schował twarz w dłoniach.

  -Spójrz na mnie- poprosił Malik, podnosząc brodę blondyna.- Jesteś dla mnie przyjacielem. Nie znam osoby, która zrobiłaby tyle co ty dziś. Dziękuje jeszcze raz z całego serca- spojrzał ponownie w niebieskie jak laguna oczy Irlandczyka. Jego serce zaczęło bić jak po przebiegnięciu jakiegoś maratonu. Zbliżył się do twarzy Horana, czuł jego zdenerwowany oddech. Przejechał palcem po jego jasnym policzku i lekko musnął jego pełne wargi. Niall najpierw nie był pewien czy dzieje się to naprawdę. Dopiero po chwili uświadomił sobie, że dzieje się w realu. Jego język zaczął walkę o dominację. Ich ciała zbliżały się do siebie. Zayn przycisnął jego kruche ciało do barierki. W brzuchu blondyna do lotu poderwały się motyle. Adrenalina zaczęła buzować w jego żyłach. Wskoczył na ręce Zayna, nogami owijając go w biodrach. Jego dłonie trafiły w idealnie ułożone włosy Mulata. Malik lekko się uśmiechnął, nie chciał niszczyć tej pięknej chwili. Powolnym krokiem skierował się do swojej sypialni. Ich przyrodzenia z każdym nowym pocałunkiem budziły się do życia. Szybko trafili do odpowiedniego pomieszczenia. 

 - Kocham cię, kocham cię, mój aniele - szepnął Zayn wstając z podłogi. To wspomnienie dodało mu sił. W tej chwili uświadomił sobie, że los może zabrać mu wszystko, ale nigdy nie zdoła wyrwać mu wspomnień.

  -Co ode mnie chcesz Zayn?- zapytał Horan.- Już mnie skrzywdziłeś. Proszę zostaw mnie w spokoju.

  -Proszę tylko mnie wysłuchaj- poprosił Mulat.- Musiałem tak postąpić. Wiem, że cię skrzywdziłem. Bardzo cię za to przepraszam i zrozumiem jeśli będziesz miał mnie daleko w poważaniu. Proszę tylko byś mnie wysłuchał.

  Usiedli na ławce. 

  -Słucham- odezwał się oschle Niall.

  -W tym kościele moi rodzice brali ślub i to miejsce jest dla mnie bardzo ważne. Dlatego chciałem...

  -Do rzeczy Zayn- przerwał mu blondyn.

  -Doszło do pomyłki i myślano, że jestem nosicielem wirusa HIV- szepnął.- Musiałem się upewnić, że jestem zdrowy. Nie chciałem cię w żaden skrzywdzić, pragnąłem cię chronić. Wiem, że to brzmi jak z jakiejś opery mydlanej, ale rozstaniem chciałem udowodnić ci, że mi na tobie zależy. Myślałem tylko o tobie. Nigdy nie darowałbym sobie gdybyś zaraził się ode mnie. Jesteś za dobry. Jesteś aniołem, Niall. Masz wspaniałą siostrę, rodzinę....- wziął głęboki wdech-... kocham cię Nialler- wyznał po chwili.

  Niall otarł mu spływającą łzę i złączył ich usta w namiętnym pocałunku.

 &&&

   Pierwsze promienie porannego słońca wpadały do sypialni Michaela. Chloe leniwie otworzyła oczy, była okryta białym prześcieradłem, jej noga oplatała w pasie Michaela. Przetarła zaspane oczy i spojrzała na kochanka spoczywającego obok. Wspomnienia z mijającej nocy natychmiast powróciły. Lekko się uśmiechnęła. Nadal nie mogła uwierzyć, że oddała to co miała najcenniejsze mężczyźnie, którego kocha. Podniosła się do pozycji siedzącej i spojrzała na śpiącego obok Michaela. Jego klatka piersiowa unosiła się i opadała równomiernie. Miał lekko otwarte usta, grzywka opadała mu na czoło. Dla niej był idealny. Sięgnęła po telefon, zauważyła, że ma kilkanaście nieodebranych połączeń i wiadomości. Odsłuchała jedną z nagranych wiadomości to co usłyszała wstrząsnęło nią dogłębnie.
  - Niall - szepnęła. Jej przyjaciel Niall miał wypadek, jego stan jest krytyczny, nie wiadomo czy z tego wyjdzie. Zerwała się natychmiast i sięgnęła po sukienkę. Założyła ją na swoje nagie ciało, sięgnęła jeszcze po buty i po cichu na paluszkach chciała wymknąć się z sypialni Michaela.
  - Chloe? - usłyszła głos ukochanego w chwili kiedy zamierzała pociągnąć za klamkę. - Już idziesz? Myślałem, że zjemy razem śniadanie.
  - Nie mogę - odpowiedziała cicho, ledwo opanowując łzy. - Niall miał wypadek - wyznała po chwili i zaczęła płakać. Wybiegła z pokoju, a następnie domu chłopaka. Michael zanim się ubrał i wybiegł za dziewczyną, było już za późno po okolicy rozległ się tylko pisk opon auta Chloe.

&&&

| Tina Arena - The Flame |

   Nathan musiał wrócić do domu, Ariana i Jade udały się do bufetu. Chciały się upewnić, że Niallowi nic nie grozi i dopiero wtedy wrócić do domu. Podeszły do lady i zamówiły dwie mocne kawy. To była dla nich ciężka, nieprzespana noc. Starsza kobieta po chwila postawiła przed nimi dwa kubki świeżej i aromatycznej kawy. Zajęły miejsce przy jednym ze stolków.
  - Mów - szepnęła Jade do Ariany. - Wiem, że coś cię trapi. Znam cię krótko, ale bardzo słabo ukrywasz swoje emocje - panna Thirlwall dotknęła dłoni znajomej.
  - To trudne - odrzekła Ariana, próbując ukryć swój wzrok. - Nie wiem czy mnie zrozumiesz. Jesteś w szczęśliwym związku, a ja...
  - Zakochałaś się?- przerwała jej Jade, upijając łyk gorącej kawy. - Chcę ci pomóc, wiem, że nasze stosunki były różne, ale...
  - Nieszczęśliwie się zakochałam - wyznała jednym tchem panna Grande. - Jest to dla mnie trudne. Ten bal, ten wypadek dał mi tyle do myślenia. Zawsze śmiałam się z tych wszystkich rozterek nieszczęśliwie zakochanych, ale kiedy mnie to dotknęło to już nie jest tak śmiesznie i fajnie. 
  - Ariana, w kim się zakochałaś? - zapytała bardzo poruszona Jade. Ciężko przełknęła ślinę, chciała przygotować się na najgorsze.
  - Zakochałam się w Niallu - wyznała kładąc głowę na stoliku. - Myślałam, że jest hetero, wiedziałam, że Chloe nic go nie łączy, ale to, że jest gejem? Jestem głupia.
  - Nie, nie jesteś głupia - powiedziała Jade, podnosząc jej głowę. - Jesteś dziewczyną, a raczej kobietą, która zakochała się w mężczyźnie, który nigdy nie odwzajemni twojego uczucia. Powinnaś jak najszybciej o nim zapomnieć. Zayn kocha go, on zapewne kocha Zayna. Nie możesz niszczyć tej miłości.
  - Nawet nie zamierzam - oburzyła się dziewczyna. - Jestem w stanie uszanować czyjeś uczucia, ale to jest... - próbowała znaleźć odpowiednie słowa.
  - ... takie trudne - dokończyła za nią panna Thirlwall. - Widzieć jak osoba, którą kochasz i jesteś dla niej w stanie zrobić wszystko jest szczęśliwa z kimś innym.
  - Skąd o tym wiesz? - zapytała zdziwiona Ariana. Tym razem to Jade unikała ze znajomą kontaktu wzrokowego.- Co się dzieje?

&&&

  Chloe wbiegła do szpitala, na recepcji dowiedziała się gdzie przebywa Niall. Szybko skierowała się do sali numer osiemnaście. Na korytarzu zobaczyła Zayna, chłopak leżał na krzesłach. Łzy natychmiast wydostały się z jej oczodołów. Zrobiło jej się żal Malika, uświadomiła sobie, że zemsta ją zaślepiła i teraz zaczyna krzywdzić osoby, na których najbardziej jej zależy. 

  - Zayn? - zapytała cicho, dotykając ramienia chłopaka. - Śpisz?

  - Co się dzieje? -odrzekł i szybko otworzył oczy. Jego włosy były w wielkim nie ładzie. Miał przekrzywiony krawat, a marynarka służyła mu jako poduszka. 

  - Co z Niallem? - odezwała się Chloe, siadając obok. Ścisnęła kciuki i przygotowała się na najgorsze. 

  - Jego stan jest krytyczny, ma uszkodzony kręgosłup i lekarz powiedział, że teraz o jego życiu zadecydują godziny. Chloe, ja tak się boję - szepnął i spojrzał na brunetkę. - Nie mogę go stracić, zrobiłem w życiu tyle złych rzeczy, teraz kiedy się zmieniłem to musiało mnie to spotkać. Wiem, że to kara za moje grzechy. Byłem takim złym człowiekiem. Jak pomyślę to robiłem kilka lat temu to czuję wobec siebie obrzydzenie - zaczął płakać. - Jesteś pierwszą osobę, której o tym opowiem. Tylko proszę nie przerywaj mi - poprosił. Chloe pokiwała głową. - Ja brałem udział w gwałtach kobiet - szepnął. - najbardziej zapamiętałem pierwszy z nich- w tej chwili serce Chloe zaczęło szybko bić. - Nazywała się Selena Gomez - otarł łzy. - Ja stałem na czatach, a oni to robili. Jej krzyku nie zapomnę do końca życia. Była taka piękna, nie znałem jej wcześniej. Musisz uwierzyć mi na słowo. Nie, nie doszło między nami do stosunku, ale to co zrobiłem na końcu. Poniżyłem ją jak zwierzę jakieś. Nie zasługiwała na to. Ja... - załamał mu się głos.

  - ... oddałeś na nią mocz - dokończyła Chloe. 

  - Tak - odrzekł natychmiast. - Skąd wiesz? - spojrzał na nią. Te oczy rozpoznałby wszędzie, a teraz siedziała obok niego.- Ja prze... - zasłoniła mu usta dłonią i mocno przytuliła.

  - Wiem, że tego żałujesz - szepnęła mu na ucho. - Ja ci już wybaczyłam. 

  - Dziękuję - odpowiedział wzruszony. 

  W tej samej chwili z sali Nialla wybiegła pielęgniarka.

  - Zatrzymanie akcji serca na osiemnastce! - krzyknęła kobieta.

  - O Boże! Niall!...

___________________

Witam w II sezonie. Sezon ten liczy 9 rozdziałów i epilog. To opowiadanie będzie również ostatnim, które dokończę. Więcej informacji wkrótce.

Do przeczytania,

Sophiexxx.

IX Koniec

| Miley Cyrus - When I look at you |

  Szczęśliwy Niall obudził się u boku Zayna. Lekki, poranny wiatr poruszał białą zasłoną w pokoju Horana. Za oknem świeciło słońce, umilając poranek mieszkańcom Los Angeles. Blondyn spojrzał na nagie ciało ukochanego. Nadal nie mógł uwierzyć, że Zayn jest jego i tylko jego. Lekko się uśmiechnął, położył głowę na nagim torsie kochanka. Miał ochotę krzyczeć, skakać po łóżku. Pragnął, by cały świat dowiedział się jaki jest szczęśliwy. 

  -Nialler, śpisz?- usłyszał zachrypnięty głos ukochanego. Jego serce biło jak oszalałe. Powoli podniósł głowę i musnął usta Mulata.

  -Chyba nie- szepnął.- Kocham Cię Zayn- wyznał.- Chcę budzić się u twojego boku każdego dnia. Chcę spędzić z tobą całe życie. Każdej nocy pragnę byś mnie pieprzył do upadłego. Chcę krzyczeć z rozkoszy twoje imię.
  -Ty tygrysie!- Zayn poczochrał włosy Nialla.- Zaczynam się ciebie bać. Gdzie się podział ten cichy i święty blondynek o lazurowych oczach?
  -Leży obok ciebie i rozpamiętuje ostatnią noc- odrzekł Horan, wykonując koła wokół sutków Zayna. Mulat lubił jak Niall ze spokojnego chłopaka zamieniał się w Boga seksu.
  -Co powiesz na wspólne spędzenie dnia?- zaproponował Zyan.- Tylko ty i ja, no może nam towarzyszyć Naomi.
  -Wagary, tak?- Niall podniósł się do pozycji siedzącej.- To bardzo kusząca propozycja. Jakie masz plany?- spojrzał na ukochanego, w tej chwili zaburczało mu również w brzuchu.
  -Może najpierw śniadanie- zaśmiał się Zayn.- Słyszę, że ktoś tu jest głodny- wstał z łóżka i założył na swoje biodra bokserki, spodnie i koszulkę.- Weź prysznic, a ja przygotuję śniadanie- namiętnie pocałował ukochanego, następnie opuścił pokój Nialla. Na korytarzu spotkał Naomi zmierzającą do łazienki.
  -Cześć, księżniczko- przywitał się z dziewczynką.- Pomożesz robić mi śniadanie dla Nialla?- zaproponował.
  -Tak... tak, oczywiście- za jąkała się. Bardzo lubiła Zayna, bardzo chciała, by związał się z Niallem. Wtedy miała, by aż trzech braci!

&&&

  Nad Perth zapadał zmrok. Maura wyglądała przez okno sali, w której leżała. Jej sąsiadka została zabrana na badania. Pani Horan dotknęła swojego brzucha. Nadal nie mogła uwierzyć, że spodziewa się kolejnego dziecka. Myślała, że po śmierci Bobby'ego zajmie się tylko wychowaniem Naomi i Danny'ego, że to im poświęci cały czas. Los jednak napisał jej inny scenariusz.

  -Pani Horan!- do sali wbiegła młoda pielęgniarka Delta.- Powinna pani dużo leżeć i odpoczywać. Co mówił lekarz?- Pielęgniarka pomogła Maurze dojść do łóżka.- Czy dzwoniła pani do męża? Rodziny? 

  -Jeszcze nie- odpowiedziała pani Horan.- Zaraz to zrobię. Dziękuję za wszystko.

  Delta pożegnała się, a następnie opuściła salę. Maura sięgnęła po telefon, w kontaktach odnalazła numer do Louisa Walsha. Zastanowiła się chwilę i zadzwoniła. Szybko jednak przerwała połączenie, odłożyła telefon na szafce i powoli położyła głowę na poduszce.

&&&

  Nowy Jork powitał Chloe i Louisa wietrzną, ale słoneczną pogodą. Był koniec października, większość drzew straciła już swoje liście. Mieszkańcy w Cenral Parku rozkoszowali się ostatnimi chwilami z piękną pogodą. Na Piątej Alei jak zawsze panował tłok. 

  Chloe i Louis opuszczali nowojorski oddział firmy. Po załatwieniu wszystkich spraw wybrali się do restauracji. Przy Piątej Alei znajdowała się ich ulubiona, prowadzona przez zaprzyjaźnionego Francuza. Weszli do środka, swoje płaszcze zostawili w szatni, kelner zaprowadził ich do stolika, który zazwyczaj zajmowali. Kelner przyjął od nich zamówienie i udał się w stronę kuchni. Chloe oparła się o oparcie krzesła.
  -Chciałeś mi coś ważnego powiedzieć- odezwała się, poprawiając swoje długie włosy.- Czy coś się stało? Cały czas jesteś taki milczący i nieobecny.
  -To będzie dla ciebie trudne- odezwał się pan Walsh, przybliżając twarz do bratanicy.- Ale jeśli nie chcesz to się z nią nie spotkam. Wszystko zależy od ciebie. Teraz liczy się tylko twoje zdanie.
  -O czym ty mówisz wujku?- zainteresowała się Chloe.- Kto się chce z tobą spotkać?- spojrzała mu prosto w oczy. Widziała w nim strach. Znała go dobrze i wiedziała, że trudno go przestraszyć.- Kto chce się z tobą spotkać?- powtórzyła.
  -Jessica Alba- odpowiedział jednym tchem. Na twarzy bratanicy pojawiła się ulga.
  Milczała.
  -Dlaczego nic nie mówisz?- zapytał.- Wiem, że to dla ciebie zaskoczenie, ale ona twierdzi, że ma coś ważnego do powiedzenia.
  -Wiem, że Jess wróciła do Los Angeles- odpowiedziała spokojnie.- Widziałam was razem w firmie. Wtedy byłam zaskoczona. Co ona od ciebie chce?
  -Nie wiem- odparł mężczyzna.- Jak ci mówiłem, chce mi coś ważnego powiedzieć. Pytałem dlaczego nie spotka się z tobą, ale odpowiedziała, że boi się twojej reakcji.
  -Więc się z nią spotkaj- powiedziała Chloe.- Możesz jej również przekazać, że nie mam wobec niej żadnej urazy i jak będzie chciała się spotkać to miło będzie mi z nią porozmawiać.

&&&

  Zayn z szafki wyciągnął miskę, z lodówki natomiast jajka, pomidory oraz bekon. Na kuchence ustawił patelnię. Do miski wbił kilka jaj, następnie dosypał trochę mąki oraz dodał mleko. Pomidory umył pod bieżącą wodą,  a następnie pokroi na ćwiartki. Z oddali usłyszał stukot nóg Naomi. Mała Horanówna przyjrzała się w lustrze, pomadką, którą udało jej się ukraść z łazienki Chloe pomalowała swoje małe usteczka. Poprawiła włosy i sukienkę, spojrzała ostatni raz w swoje odbicie. Pomadkę wyrzuciła pod stół, uśmiechnęła się i weszła do kuchni. Zajęła miejsce przy ladzie.

  -O!- krzyknął Zayn.- Pojawiła się moja pomocnica- klasnął radośnie w dłonie. Będziesz nakrywała do stołu- zarządził.

  -Nie tak prędko kowboju- pokręciła palcem wskazującym.- Mam jeden warunek. 

  -Jeden warunek powiadasz- Mulat oparł się o ladę.- Co mam dla ciebie zrobić, by liczyć na twoją pomoc, księżniczko? Tylko decyduj się szybko.

  -Musisz wytłumaczyć mi co to jest wpadka- poinformowała go radośnie.- Jesteś moją ostatnią łódką ratunku- wykonała w jego kierunku minę smutnego psiaczka.- Wiem, że jesteś mądry, inteligentny...- palcami wędrowała po jego ramieniu.- Więc co Zi?

  -Niech ci będzie- westchnął Malik. Usiadł obok i rozejrzał się dookoła.- Już wiem!- krzyknął po chwili.- Wyobraź sobie, że ten kwiatek- wskazał na storczyka stojącego na ladzie- ma powiedzmy... szesnaście lat i nadal mieszka z rodzicami. Rozumiesz?- Czterolatka pokiwała głową.

  -Więc co związku z tym?

  -I ten kwiatek spotyka się z ... pszczołą, która również mieszka z rodzicami i ma szesnaście lat- kontynuował.- I oni się spotykają, chcą być razem i marzą o wspólnej przyszłości, ale czasem zdarza się tak, żechcą być bardzo, bardzo blisko siebie i ta pszczoła zostawia na tym kwiatku pyłek dzięki, któremu ten kwiatek będzie miał owoce...

  -To chyba dobrze?- przerwała mu.

  -Nie zupełnie- odrzekł Mulat.-  Jak ci mówiłem, zarówno kwiatek, jak i pszczoła mieszkają z rodzicami, nie mają pracy. Po prostu są za młodzi na dorosłe życie, a już będę mieć dziecko. To jest właśnie wpadka- oświadczył.- Zrozumiałaś?

  -Tak, chyba tak- ucieszyła się i pocałowała Zayna w policzek.- Teraz wiem, że mogę zawsze na ciebie liczyć.

  -Cholera!- usłyszeli krzyk Nialla. Wybiegli do salonu, blondyn leżał na podłodze. Zayn pomógł mu wstać, Naomi zobaczyła, że jej brat poślizgnął się na pomadce, którą przed kilkoma minutami wyrzuciła pod stół.

  -O mój Boże,  mamy problem- szepnęła.

&&&

  Michael uzupełniał dokumenty, które miał przygotować dla Louisa. Odłożył na miejsce segregator, a następnie powrócił do swojego biurka. Zostało mu je tylko wydrukować. 

  -Witaj kochanie- usłyszał głos Taylor. Szybko skierował wzrok na swoją ukochaną. Panna Swift stała w drzwiach z małym bagażem w ręku. Michael wstał z miejsca i do niej podszedł.

  -Wyjeżdżasz?- zapytał całując ją w usta i wskazując na bagaż.

  -Tak- odpowiedziała.- Lecę do Nashville musimy z mamą ustalić kilka faktów dotyczących naszego ślubu. Jest tyle do przygotowania.

  -Będę tęsknił- szepnął jej do ucha, mocno przytulając.- Kocham cię.

  -Ja ciebie też- odrzekła.- Ale muszę już iść. Za dwie godziny mam samolot. A i Maggie kazała ci przekazać, że pojechała z klubem książki do San Diego na jakieś targi. Więc zostaniesz sam. 

  -Jakoś dam radę- westchnął, a następnie namiętnie ją pocałował.- Kocham cię.

  -Do zobaczenia- pożegnała się, sięgnęła po bagaż i opuściła siedzibę firmy. Na parkingu czekał na nią w samochodzie Max.

  -Już?- zapytał jak wsiadała do auta.

  -Tak- odrzekła, całując go w usta.- Pustak niczego się nie domyśla- oświadczyła.

&&&

| Rea Garvey - Wild Love |

   Zayn zatrzymał auto przed domem. Wyłączył silnik i spojrzał na Nialla siedzącego na miejscu pasażera oraz na Naomi siedzącą z tyłu.
  -Podobało się w soo?- zapytał Mulat.
  -Mi tak, kochanie- odpowiedział Niall, dotykając kolana ukochanego.- A tobie Naomi?- zwrócił się do siostry.
  -Mi nie- westchnęła i odwróciła wzrok w stronę okna.- Szkoda mi Ethana, został tam sam i te wszystkie durne dzieci tylko robią przy nim zdjęcia. A do tego te kraty, wygląda jakby, był w więzieniu i jest jeszcze ubrany w pasiaki.
  -Bo to zebra- zaśmiał się Niall.
  -Wiem, ale i tak mi go szkoda- odrzekła czterolatka.- Bardzo bym chciała mieć takiego zwierzaka. Zayn, wykombinujesz coś? 
  -Naomi!- krzyknął Niall.
  -Jak chcesz mogę w weekend zabrać cię na ranczo mojego wujka, który ma stadninę koni?- odwrócił się w stronę czterolatki.- Ma również kucyki. Chętna?
  -Tak, dziękuję Zayn- podniosła się z miejsca, by pocałować Malika w policzek. 
  -Ej!- krzyknął blondyn.- Mam być zazdrosny?- Naomi i Zayn tylko się zaśmiali

&&&

  Jade opuszczała kolejny butik znajdujący się przy Rodeo Drive. Już czwartą godzinę spędzała na poszukiwaniu odpowiedniej sukienki. Chciała wyglądać najpiękniej. Jutrzejszy bal miał przejść do historii. Liczyła, że jej znajomość z Nathanem przejdzie na kolejny poziom. Zamierzała wejść do kolejnego sklepu, kiedy w oddali zobaczyła uśmiechniętą Arianę. Postanowiła na nią zaczekać. Zawsze nie lubiła samotnie robić zakupów. 

  -Witaj Jade- odezwała się Grande.- Co za spotkanie. Też szukasz odpowiedniej sukienki? Ja właśnie idę do butiku sióstr Kardashian. Wybierzesz się ze mną?

  -Z miłą chęcią- odparła panna Thirlwall, uśmiechając się przyjaźnie. Zawsze lubiła Arianę i nawet przebolała to, że zastąpiła ją na stanowisku przewodniczącej szkoły. 

  -Z kim się wybierasz?- odezwała się Jade przerywając niezręczną ciszę.

  -Z Niallem Horanem- odpowiedziała radośnie znajoma.- To zasługa Chloe, gdyby nie ona...

  -Zaraz, zaraz- przerwała jej panna Thirlwall.- Znam ten błysk w oku. Zabujałaś się w Niallu H? Tylko szczerze- pogroziła jej palcem.- Słodko razem wyglądacie. 

  -Tak sądzisz?- zawstydziła się przewodnicząca szkoły.- Wiem, że nawet dobrze go nie znam, ale jest takim przystojny, ma takie hipnotyzujące oczy, ten uśmiech, farbowane włosy. Jest idealny- rozmarzyła się Ariana.- Myślisz, że on kogoś ma?

  -Chloe- szepnęła Jade.

  -Nie- panna Grande pokręciła głową.- Są tylko przyjaciółmi. Z jej strony nie grozi mi żadne niebezpieczeństwo. Obawiam się tylko tych plotek...

  -Daj spokój!- Jade machnęła ręką.- Wiesz, że Amelia i Miley tylko uprzykrzają życie innym. Jedna z nich już za to zapłaciła. Mama wyznała mi, że Amelia miała już zatargi z prawem dotyczące posiadania narkotyków i od kilku osób słyszałam, że została umieszczona w zakładzie dla nieletnich w Montanie.

  -Nie- zdziwiła się Ariana.

  -Tak- odparła Jade.

  -Nie- powtórzyła przewodnicząca.

  -Si- zapewniała ją dziewczyna.

  -To się porobiło- Ariana pokręciła głową.- Została tylko Miley, ale ona sama jest nieszkodliwa. Myślałam, że nie dożyję takiego spokoju w West Beverly High School.

  -Marzenia w końcu się spełniają- westchnęła Jade i wraz z Arianą przekroczyły próg butiku sióstr Kardashian.

&&&

   Chloe ubrana w białą, prostą sukienkę na ramiączkach do samej ziemi. Włosy miała luźno związane, na twarzy widniał lekki makijaż. Stanęła przed lustrem, lekko się uśmiechnęła. 

  -Wyglądasz jak księżniczka- szepnęła Naomi, poprawiając jej z tyłu sukienkę.- Też chcę taka być jak ty. 

  -I będziesz- zapewniła ją brunetka.- Jak ty będziesz miała swój bal to kupimy dla ciebie sukienkę w Paryżu lub w Mediolanie, zgoda?- ucałowała czterolatkę w głowę.

  -Trzymam cię za słowo- odrzekła Naomi, sięgając po aparat, by wykonać zdjęcie.- Szkoda, że Niall nie idzie z tobą tylko z tą gadatliwą Arianą. 

  -Nie lubisz jej?- zapytała Chloe, pryskając się perfumami.

  -Nie bardzo- pokręciła głową.- Ale może jak ją lepiej poznam to polubię. Gotowa?

  -Tak- odrzekła panna Walsh.- Możemy iść- sięgnęła jeszcze po okulary przeciwsłoneczne. Naomi wybiegła z pokoju, szybko zbiegła po schodach. 

  -Idzie! Idzie!- krzyczała.

  Chloe radośnie pokręciła głową i również wyszła z pokoju. Z salonu słyszała jak czterolatka wychwala jej strój. Powoli zeszła po schodach, przy kominku w salonie zobaczyła Arianę ubraną w czarną, koronkową sukienkę, Nialla ubranego w garnitur od Armaniego, Merr oraz Naomi skaczącą po sofie. 

  -Wow- szepnęła Ariana.- Wyglądasz pięknie- zachwyciła się.- Jak antyczna bogini. Nomi miała rację...

  -Jestem Naomi!- przerwała jej czterolatka.- Nie lubię ksywek.

  -Naomi!- Niall skarcił siostrę wzrokiem.- Chloe, wyglądasz pięknie. Ariana ma rację, wyglądasz jak bogini. Pewnie zostaniesz królową balu. 

  -Nie przesadzajmy- zawstydziła się brunetka.- Ariana też pięknie wygląda, pewnie na balu będą jeszcze piękniejsze dziewczyny.

  -Chyba nie- panna Grande pokręciła głową.

&&&

  Miley wraz z Zaynem pojawili się na balu. Sukienka panny Cyrus nie zrobiła na nikim wrażenia. Dziewczyna uświadomiła sobie, że bez Amelii jest w szkole nikim. Jest za słaba, by komuś uprzykrzyć życie. W rogu sali zobaczyła Harry'ego pijącego z piersówki. Szybko do niego podeszła i wypiła kilka łyków.

  -Walsh cię wystawiła?- zapytała, oddając alkohol.

  -Dlaczego?- odrzekł.- Ma przyjechać sama, za chwilę powinna być. Nikt nie wystawia Stylesa do wiatru. Nawet taka foczka jak Chloe. 

  -Jaki skromny- westchnęła Miley.-  Tylko żeby ta skromność cię nie zniszczyła. 

  -O mnie się nie martw- szepnął jej na ucho.- Ja sobie radę dam, ale ty lepiej uważaj- uśmiechnął się do niej triumfalnie i odszedł. Panna Cyrus nerwowo tupnęła nogą, na schodach zobaczyła Jade ubraną w krótką, czerwoną sukienkę kroczącą obok Nathana. 

  -No pięknie- westchnęła.- Nawet Thirlwall zaliczy dzisiaj ruchanko. Co się ze mną dzieje?- pokręciła głową. W oddali zobaczyła jak Dan dolewa do ponczu alkohol. Musiała się napić. Czuła, że jej życie w tej szkole dobiega końca. Nie mogła skontaktować się z Joshem. Wiedziała, że on coś ważnego wie. Nie chciała teraz o tym myśleć. Alkohol pozwoli zapomnieć jej na chwilę. 

&&&

  Limuzyna z Arianą, Chloe i Niallem zatrzymała się przed budynkiem szkoły. Blondyn pomógł wyjść na zewnątrz swoim towarzyszkom. Chloe wychodząc z samochodu, zobaczyła oczekującego na nią Ryana. 

  -Mam jeszcze coś do załatwienia- powiedziała.- Wy już idźcie, a ja zaraz dojdę- poprosiła.- A i bawcie się dobrze. Ten wieczór przejdzie do historii. 

  Niall wziął Arianę pod ramię i razem ruszyli na bal. Chloe rozejrzała się dookoła czy nikt jej nie obserwuje, następnie podeszła do Ryana.

  -Chyba wiesz co masz robić?- zapytała, nadal rozglądając się dookoła.- Najpierw zajmiemy się Malikiem, a później Stylesem. Nasz loczek musi być pijany, aby nic nie pamiętał. Liczę, że już wszystko przygotowałeś? 

  -Oczywiście, szefowo- odrzekł Gosling.- Zdjęcia Malika pojawią się o północy, a Stylesem zajmę się około pierwszej. Najpierw muszę go trochę napoić. 

  -Mam nadzieję, że się uda- westchnęła nerwowo Chloe.

  -Uda się- zapewnił ją Ryan.- Pani wszystko się udaje, a tak z innej beczki, pięknie pani wygląda. 

  -Dziękuję- zaśmiała się brunetka.- Ale i tak nie dostaniesz premii- nagle stała się poważna. 

&&&

  Bal zaczął się na całego. Jade wirowała w bardzo śmiałym tańcu z Nathanem. Wyglądało na to, że ich znajomość już dziś przejdzie na kolejny poziom. Ariana i Niall powoli tańczyli w takt muzyki. Obok nich tańczyła Miley z Zaynem. Niall co jakiś czas spoglądał na Zayna zmęczonego tańcem z panna Cyrus, blondyn, by pocieszyć ukochanego przygryzał zalotnie wargę. Mulat trochę się rozchmurzył. Muzyka przestała grać, pary zeszły z parkietu. 

  -Kwadrans po północy w męskiej toalecie- szepnął Malik Niallowi na ucho. Na dźwięk tych słów blondyn zawstydził się. Już zaczął odliczać minuty do ich spotkania. 

  Na sali zapanowała cisza, wzrok każdego skierował się na schody. Niall również spojrzał w tamtym kierunku. Schodziła po nich Chloe oświetlona reflektorem. 

  -Ale laska...

  -Wow...

  -Wygląda nieziemsko...

  Po sali rozległy się szepty. Brunetka dumnie schodziła po schodach. Dziś dwie kolejne osoby zaznają jej zemsty. Na dole oczekiwał już na nią uśmiechnięty Harry, gdyby wiedział, że zbliża się do niego największy wróg?

  -Wyglądasz pięknie- szepnął, podając jej dłoń.- Warto było czekać.- Uśmiechnął się ukazując swoje równe, białe zęby. 

  -Dziękuję- odpowiedziała, podając mu dłoń.- Mam nadzieję, że będziesz dobrze się bawił, bo ja zamierzam dziś przeżyć najpiękniejszy wieczór w życiu. 

&&&

| Laura Pausini - It's Not Goodbye |

  Louis spieszył się na spotkanie z Jessicą, sięgnął po portfel, telefon, klucze i opuścił swój dom. Bardzo denerwował się przed tym spotkaniem. Obawiał się, że to co się dowie bardzo wpłynie na Chloe. Usiadł za kierownicą, zapalił silnik i ruszył.

  Stając w korku spojrzał na telefon. Zobaczył na nim kilka nieodebranych połączeń od Maury Horan. Już chciał do niej oddzwonić, kiedy uświadomił sobie, że w Perth jest nad ranem i pewnie Maura jeszcze śpi. Odłożył telefon. Był zdziwiony, że chciała się z nim skontaktować.

&&&

  Zbliżała się północ kiedy na scenę wkroczyła dyrektor Reese, by ogłosić kto został królem i królową balu. Muzyka ucichła, każdy uczeń spojrzał w kierunku sceny. Eleanor pojawiła się z tacą, na której znajdowały się dwie korony. 

  -Nadszedł czas, by ogłosić kto został królem i królową balu- powiedziała pani dyrektor. W tej chwili zegar wybił północ. Zgasły wszystkie światła, Chloe wiedziała, że za chwilę zemsta spotka Zayna Malika. Stanęła w rogu, by obserwować przedstawienie. 

  -Tęskniliście?- rozległ się tajemniczy głos.- Bo ja tak. Mam dla was kolejnego newsa. Trzymajcie się krzeseł bo spadniecie. Otóż nasz szkolny playboy, znany również jako bad boy jest zakompleksionym gejem. Wiecie o kogo chodzi? Jeśli nie, to zobaczcie gorące zdjęcia z randki Zayna Malika ze swoim ukochanym.- Na ścianach pojawiły się zdjęcia, na których Niall całuje się z Zaynem. Na sali zapanowała cisza. Chloe na widok zdjęć schowała twarz w dłoniach. Zaczęła płakać. Przez jej zemstę właśnie skrzywdziła najbliższą sobie osobę. Rozejrzała się po sali, najpierw zobaczyła zdezorientowanego Mulata poszukującego Nialla. Po chwili zobaczyła jak jej przyjaciel znika w wyjściu, natychmiast pobiegła w tamtym kierunku. Musiała mu wszystko wyjaśnić. Gdyby wiedziała, że to on jest na zdjęciach. Po jej policzkach zaczęły spływać łzy. Życie Chloe, Nialla, Zayna runęło jak domek z kart. Jak dalej potoczą się ich losy?

&&&

  Jessica od dłuższego czasu oczekiwała na pojawienie się Louisa. Umówili się w małej greckiej tawernie na przedmieściach Los Angeles. Kobieta przyglądała się malowidłom ściennym przedstawiające typowe dla Grecji białe domu z niebieskimi dachami, w oddali znajdowało się morze, a na nim łodzie. Nerwowo uderzała palcami o stół. Louis spóźniał się dobrych kilka minut. Sięgnęła po szklankę z wodą i upiła duży łyk.
  -Przepraszam za spóźnienie- przy stoliku usiadł pan Walsh.- Dla mnie woda z lodem- krzyknął w stronę kelnera.- Chciałaś porozmawiać- zwrócił się w stronę Jessiki.
  -Proszę mnie teraz dokładnie posłuchać- przybliżyła się bliżej. Spojrzała mu prosto w oczy.- Nie wiem ile zostało mi czasu, a nie wiem czy Selena będzie chciała ze mną rozmawiać. Dlatego chcę wszystko wyznać panu- rozejrzała się dookoła.- Wiem kto stoi za śmiercią Amandy- szepnęła.
  -Proszę- kelner na stole umieścił szklankę z wodą.- Coś jeszcze?
  -Nie, dziękuję- odpowiedział Louis. Kelner odszedł.- Skąd o tym wiesz i dlaczego teraz o tym mówisz?- zapytał kobiety.
  -To teraz nie ważne- odrzekła Jessica.- Ważne, by Selena poznała prawdę. Za śmiercią Amandy stoi... Taylor Swift. To ona na na zlecenie Maxa George'a podłożyła ogień...
  -Skąd o tym wiesz?- przerwał jej Louis. Był przerażony jej słowami. Chciał dowiedzieć się od niej jak najwięcej.
  -To jeszcze nie wszystko- dodała kobieta.- Pański brat nie był biologicznym ojcem Seleny...
  -Co!?- zdziwił się pan Walsh.- Skąd możesz wiedzieć takie rzeczy? Dlaczego mam ci wierzyć?
  -Amanda wiedziała, że możesz tak zareagować, dlatego kazała ci powiedzieć o dziewiętnastym marca tysiąc dziewięćset ósmym roku- wyznała Jessica.- Teraz mi pan wierzy?- Louis pokiwał głową.
  -Więc kto jest ojcem Seleny?- zapytał po chwili. Uświadomił sobie, że panna Alba mówi prawdę.
  -Jej ojcem był... Bobby Horan- oświadczyła.- Tak, jej sąsiad. Spędzili razem noc, ale on po krótkim czasie wziął ślub. Dopiero wtedy związała się w twoim bratem, nie wiedząc, że spodziewa się dziecka innego, a później przez cały czas oszukiwała go. Chciała jak najlepiej dla Seleny. Wiem, że to dla pana za wiele, ale ja nie mam zbyt wiele czasu. Proszę pozdrowić ode mnie Selenę. Życzę jej dużo szczęścia i radości- wstała od stolika. Kiwnięciem głowy pożegnała się z Lousiem, a następnie opuściła wnętrze.
  Pan Walsh został sam z milionem myśli.

&&&

  -Jak mogłaś!?- krzyczał Niall w stronę Chloe. Stali na szkolnym parkingu. Po policzku spływały mu łzy.- Myślałem, że łączy nas wyjątkowa więź. Co sobie myślałaś? Chloe, zniszczyłaś naszą przyjaźń! To już koniec! Nie chcę mieć z tobą nic do czynienia.

  -Przestań!- przerwała mu, podchodząc bliżej.- Przepraszam, bardzo przepraszam- szepnęła, ocierając spływającą łzę. Żałuję, nie wiedziałam, że to ty jesteś na zdjęciach. Proszę uwierz mi.

  -Nie mogę- odpowiedział.- To dla mnie za dużo. Myślałem, że jesteś tą samą Seleną, ale ja cię już nie poznaję. Nasza przyjaźń już nie istnieje. Sama ją zniszczyłaś. Możesz winić o to tylko siebie. Wiesz?- zbliżył się do jej twarzy.- Brzydzę się tobą- oświadczył oschle.- Po prostu się tobą brzydzę- powtórzył. 

  Słowa Nialla bardzo zabolały Chloe. Przełknęła ciężko ślinę, spojrzała przyjacielowi prosto w oczy.

  -Mam nadzieję, że z Zaynem nigdy nie będziecie szczęśliwi- wykrzyczała mu prosto w twarz.- Życzę wam tego z całego serca.- Odwróciła się na pięcie i ruszyła w stronę swojego auta. Szybko go odpaliła i z piskiem opon odjechała spod szkolnego parkingu. Chciała być teraz sama.

  Niall obserwował jak najbliższa mu osoba odjeżdża. Nigdy się nie spodziewał, że ich przyjaźń zakończy się w taki sposób. Z jednej strony był na nią zły, ale z drugiej już tęsknił. Krzyknął na cały głos, a następnie, schował twarz w dłoniach. Nie wiedział, co ze sobą począć. Zaczął biec przed siebie. W oddali usłyszał nawoływania Zayna, ale nie miał ochoty z nim rozmawiać. Musiał sobie to wszystko przemyśleć w spokoju. Zaczął biec coraz szybciej, chciał zabić cierpienie, nie patrzył przed siebie. 

  To działo się tak szybko...

  Pisk opon...

  Oślepiające światło...

  Uderzenie maski samochodu...

  Krzyk Zayna...

  Ciemność...

                                  c.d.n.

_______________

W taki oto sposób zakończyliśmy I sezon.

Teraz prośba do Was, by każdy kto czyta zostawił coś po Sobie. Chcę dowiedzieć się jakie są Wasze odczucia? Jak myślicie jak dalej potoczą się losy naszych bohaterów? Komu kibicujecie?
Z góry dziękuję.

Zapraszam do zadawania pytań w zakładce 'Dziś pytanie, dziś odpowiedź'.

Sezon II w lipcu. O premierze będę informowała w zakładce 'Dziś pytanie, dziś odpowiedź'. Tytuł X rozdziału to 'Szczerość'.

Do zobaczenia,
Sophiexxx.